Kiedrzyński – pisarz zapomniany

Biblioteka Publiczna im. Wacława Wernera w Brwinowie pokazała film dokumentalny Adama Gzyry i Waldemara Matuszewskiego „Stefan Kiedrzyński – dramaturg, powieściopisarz, scenarzysta filmowy – artysta zapomniany”.

S. Kiedrzyński był niezwykle popularnym przed wojną pisarzem, autorem sztuk teatralnych, scenariuszy filmowych, publicystą i krytykiem prasowym. Od 1929 roku mieszkał w Brwinowie. Był autorem prawie 70 sztuk teatralnych (setki premier we wszystkich polskich teatrach), 18 powieści (niektóre miały po 2 – 3 wydania), około setki nowel, opowiadań i esejów, setek felietonów i artykułów. W oparciu o jego scenariusze i powieści powstało 8 filmów fabularnych. Dwanaście jego powieści było drukowanych w odcinkach w takich gazetach jak „Kurier Poranny”, „Kurier Warszawski”, „Kurier Polski” i „Polska Zbrojna”.

Był świetnym obserwatorem zjawisk społecznych, które przedstawiał w swoich utworach. Niezależnie od tego, w powieściach i nowelach wplatał wątki patriotyczne, dawał wyraz swoim przekonaniom politycznym, swojemu widzeniu Polski i świata.Krytycy stawiali mu wiele zarzutów, często słusznych, ale publiczność dobrze się bawiła na jego sztukach i biła brawo. Miał nerw sceniczny i czuł co się publiczności podoba. W jego komediach grali przeważnie najlepsi aktorzy, bo zapewniały pełną widownię i dużo spektakli, a więc i odpowiednie gaże. Pisał Kiedrzyński swoje utwory dla masowego widza (czytelnika) i wychodziło mu to znakomicie.„….. pisał tak jak widział, odzwierciedlał wiernie społeczeństwo” pisała o nim żona Maria. Uważano, że jego duchową matką chrzestną była Gabriela Zapolska.

Do 1920 roku pracował jako urzędnik w wydziale propagandy sztabu Armii Ochotniczej przy Ministerstwie Spraw Wojskowych. Zredagował broszurę „Do walki z bolszewizmem” i był autorem jednego z rozdziałów.

W Brwinowie zamieszkał około 1929 roku, ponoć za namową pisarza Zygmunta Bartkiewicza, który osiadł tu niespełna dwadzieścia lat wcześniej, w 1911 roku.Kiedrzyński wynajął willę „Szary Dworek” przy ul. Batorego, a jednocześnie zakupił działkę przy ulicy Sportowej na której w 1931 roku stanął jego dom. Niezależnie od tego utrzymywał zawsze swoje mieszkanie w Warszawie, bo jednak tam były na miejscu teatry, redakcje czasopism i – co najważniejsze – kawiarnie i miejsca spotkań towarzyskich.Ale od tego czasu zaciszem domowym w którym powstawały jego kolejne utwory stał się dom przy ul. Sportowej w Brwinowie.
Karierę S. Kiedrzyńskiego przerwał wybuch wojny. Nie mógł publikować, skończyło się życie teatralne (i towarzyskie zapewne też), skończyły się dochody. Zaczął szwankować i nastrój i zdrowie.Zmarł 19 lipca 1943 roku w Nowej Wsi koło Radomia, a pochowany został na cmentarzu w Warce.

W 1951 roku Kiedrzyński trafił na czarną listę cenzury PRL i stał się „pisarzem wyklętym”. Jego książki zostały objęte nakazem usunięcia z bibliotek publicznych, a teatry nie mogły już wystawiać jego komedii. PRL przeminął, ale zapomnienie na które go skazano trwa po dzień dzisiejszy.

Trudno oprzeć się wrażeniu, że współcześnie mógłby być S. Kiedrzyński cenionym autorem scenariuszy seriali telewizyjnych. Szekspirem pewnie nie był, ale miał duży wkład w historię teatru polskiego.