Grodzisk Mazowiecki w obiektywie Stefana Deptuszewskiego

Stafana Deptuszewskiego – jednego z najwybitniejszych i najbardziej twórczych polskich fotografików poznałem w Staromiejskim Domu Kultury w Warszawie za sprawą poety Wiesława Rusteckiego., który pisał o nim, że „podniósł sztukę dokumentacji i warsztatu na wysokość poetyckiej metafory”.

Teraz wystawę zdjęć S. Deptuszewskiego można oglądać w Mediatece w Grodzisku Maz. Ukazują jak wyglądało miasto pół wieku temu: osiedla mieszkaniowe, szkoły, budowę pawilonu na Skarpie, ulicę Harcerską, budynek Polfy, drewniany budynek restauracji Dąbkowskiego i wiele innych. Zdjęcia wykonał na jubileusz 450-lecia miasta. 

Na spotkaniu z okazji 110. rocznicy urodzin artysty podkreślano, że był człowiekiem wrażliwym na piękno, a fotografia dawała mu szczęście. Zawsze miał świadomość, że robi zdjęcia nie tylko dla siebie, ale także aby utrwalić obraz miasta. Urodził się w 1912 roku w wówczas jeszcze podgrodziskiej wsi Jordanowice. Mieszkał z rodzicami w domu przy ulicy Lipowej 1, nieopodal Dworku Skarbków. W Grodzisku ukończył 6 klas szkoły powszechnej oraz zdobył kwalifikacje zawodowe ślusarza-kowala.  Źródła zainteresować S. Deptuszewskiego fotografią tkwią w latach przedwojennych. Pierwsze negatywy i powiększenia wykonał w 1934 r. W lipcu 1942 r. wstąpił w szeregi Armii Krajowej jako szeregowy żołnierz Obwodu AK Bażant (Ośrodek „Osa”, pluton 33). Po wojnie na trwale wkroczył w w świat profesjonalnej sztuki fotografowania. Zaangażował się w działalność społeczną, głównie na polu amatorskiego ruchu fotograficznego. Pierwszą wystawą autorską S. Deptuszewskiego był cykl 69 fotogramów „Warszawa w ruinach”. Tę wystawę przedstawiono grodziskiej publiczności w sierpniu 1945 r. W 1947 roku rozpoczął pracę laboranta w pracowni fotograficznej w Państwowym Instytucie Sztuki Ludowej w Warszawie. Przez kilkadziesiąt lat swojej działalności zawodowej i artystycznej utrwalił na fotografiach tradycyjną kulturę ludową, zabytki i piękno rodzimego krajobrazu. Został laureatem nagrody Oskara Kolberga w kategorii fotografia. Szczyt jego kariery artystycznej i zawodowej przypadł na lata 60. I 70. ubiegłego wieku. Został akredytowanym fotografem na konkursach chopinowskich. Jednocześnie utrwalał obraz Grodziska Maz. Zmarł 9 września 1998 r. i spoczął na cmentarzu parafialnym.